Afbeelding
Verhaal
19 augustus 2019
Bernhard Vreugdenhil: ‘Tinnie is mijn derde oma’
Grote veranderingen beginnen vaak bij individuen die op kleine schaal andere keuzes maken. Wij noemen hen Rechtbrengers. We komen ze tegen in ons werk op andere continenten, maar ook in Nederland. We stellen ze graag aan je voor. Maak kennis met Bernhard Vreugdenhil (24).
Ik wil betekenis geven aan een leven waar verder niemand anders meer komt.
‘Tinnie is een van mijn beste vriendinnen. Om de twee weken lopen of fietsen we een paar uur samen. Ze geniet enorm van de natuur en de zon als die schijnt. Tinnie heeft zulke droge humor, we maken samen veel grappen. Voor even vergeet ze dan de wereld om haar heen en knapt ze zichtbaar op.
Vier jaar geleden ontstond bij mij de drang om iets te willen doen tegen eenzaamheid. Ik ben altijd al makkelijk geweest in contact met ouderen. Zet mij op een verjaardag naast een opa of oma en ik vermaak me uitstekend. Door de compassie die ik voor deze generatie heb, wist ik al snel dat ik deze doelgroep wilde helpen. Ik wilde betekenis geven aan een leven waar verder niemand anders meer komt. Zo kwam ik terecht bij Tinnie, een dementerende vrouw van 87 die geen mensen meer om zich heen heeft.
Zet mij op een verjaardag naast een opa of oma en ik vermaak me uitstekend.
Hartstikke leuk
Mijn eigen opa’s en oma’s hebben een gezond sociaal netwerk en zijn nog goed te been. Bij Tinnie is dit anders, zij is echt eenzaam. We praten regelmatig over wat ik meemaak, dat vindt ze leuk om te horen. De meest normale gebeurtenissen voor mij, vindt zij al bijzonder. Ze bloeit op door dialoog.
Tinnie’s verwondering leert mij steeds opnieuw dankbaar te zijn voor alles wat ik heb. Sind een jaar haakt ze haar arm in die van mij als we wandelen. Ze weet dat ik naar haar omzie, iets dat in haar leven zeldzaam is. Bij ons afscheid vertelt ze keer op keer dat ze het ‘hartstikke leuk’ vond. Dit gevoel is oprecht wederzijds, Tinnie is mijn derde oma.
Het evangelie leven
God heeft in de Bijbel opgedragen om ons te ontfermen over onze naasten. Maar, zegt Hij, dat is ook zichtbaar in het verborgene. Ik hoef geen erkenning of aandacht voor mijn vriendschap met Tinnie. Dit is mijn poging om het evangelie uit te leven en dat lukt zeker niet perfect. Ik doe wat ik kan. De kritische vraag “Welke tijd kan ik missen om aan andere uit te delen?” heeft mij in beweging gebracht. Ik ben ervan overtuigd dat als iedereen een middag vrij zou houden om hier invulling aan te geven, we met z’n allen zoveel kunnen betekenen.’
Foto: Iris Zwart
