De twaalf jongens, in de leeftijd van 19 tot en met 21 jaar, zitten met elkaar op zaalvoetbal. De 21-jarige Fnan is geboren in Eritrea, maar woont nu zo’n 4,5 jaar in Nederland. Hij vluchtte zijn geboorteland vanwege het regime. ‘We hebben in Eritrea een dictator. Dat is geen vrijheid. Hier in Nederland heb ik wel vrijheid.’

Lees ook: Ondanks zijn hersenletsel beklimt Antheun de trap

Eritrea, een land in het oosten van Afrika, staat wereldwijd bekend als een van de meest onderdrukkende regimes. Het land wordt ook wel het Noord-Korea van Afrika genoemd. Sinds 1993 zijn er volgens Vluchtelingenwerk geen nationale verkiezingen meer gehouden. Fnan wil niet meer terug naar zijn thuisland. ‘Ik zie mezelf hier wonen. Voor altijd.’

Het land grenst in het zuiden aan Ethiopië. De twaalf jongens, die ieder 2000 meter omhoog gaan klimmen, komen zowel uit Eritrea als Ethiopië. Ze wonen allemaal in Ede. De meesten zelfs in dezelfde wijk. ‘De kleine veldjes zijn open, dus daar voetballen we vaak’, vertelt Fnan, die in de zaal als verdediger speelt en op het veld als middenvelder. Het team begon dit jaar aan het tweede seizoen in de zaalvoetbalcompetitie in Ede, maar corona stak daar een stokje voor.

We konden niet meer voetballen, hoe blijf je dan toch goed in contact met elkaar?

Het zette Pieter Barten, door Fnan uitgeroepen als coach en grote broer, aan het denken. ‘We konden niet meer voetballen, hoe blijf je dan toch goed in contact met elkaar? Via een collega hoorde ik over The Climb. Ik wil jonge mensen altijd inspireren om bewust met de ander bezig te zijn’, vertelt Pieter (32), die bij Kenhem werkzaam is. Dus stelde hij het idee voor aan de groep.

‘Ik was niet gelijk enthousiast’, vertelt Fnan in alle eerlijkheid. Maar dat heeft niet met het initiatief te maken, meer met het ophalen van geld. ‘Ik dacht dat we dat geld zelf moesten verzamelen. Ik ken acties als deze niet. In onze cultuur zit er veel schaamte op om mensen om geld te vragen.’ Pieter: ‘In andere culturen, zeker in de Eritrese en Ethiopische cultuur, vraag je niet zomaar om geld aan anderen. Dat doen zwervers. Ik heb ze uitgelegd dat het in Nederland heel gebruikelijk is.’ Inmiddels komt er ook sponsorgeld binnen uit het netwerk van de jongens. ‘Nu is het extra leuk om te doen’, zegt Pieter.

‘Ik houd wel van zulke sportieve uitdagingen. Het is goed voor onze conditie. Al weet ik nog niet hoe we dat gaan doen’, lacht Fnan hardop. ‘We hebben vier maanden thuisgezeten, niets gedaan, geen conditie opgebouwd en dan gaan we ineens zo’n lange trap oplopen.’

Pieter glimlacht: ‘Ik stelde eerst voor dat iedereen 5000 meter omhoog gaat klimmen. Ik had geen idee hoe zwaar het zou zijn. Uit mijn research bleek dat niemand dat doet. Vorig jaar heeft iemand op de trap een wedstrijd gehouden. Na negen uur lopen, had hij die 5000 meter nog niet eens bereikt.’ Samen met zijn broertje is Pieter vast gaan trainen. ‘We hebben laatst een uur getraind en iets van 600 meter omhooggelopen, toen stond ik al te trillen op mijn benen.’ De jongens trainen afzonderlijk of door samen te voetballen.

We kunnen geld in zamelen om iemand anders, die het hard nodig heeft, te helpen. Dat geeft een goed gevoel.

Fnan is dankbaar dat hij op deze manier iets voor een ander kan betekenen. ‘We kunnen geld in zamelen om iemand anders, die het hard nodig heeft, te helpen. Dat geeft een goed gevoel.’ De twintiger loopt stage in de thuiszorg, rondt zijn studie verzorgende af en studeert daarna verder als verpleegkundige. Hij helpt een ander graag en weet hoe het is om als vluchteling in een land terecht te komen waar je niemand kent. ‘We zijn van plan om zoveel mogelijk geld op te halen, zodat wij vluchtelingen, die in het buitenland zijn, kunnen helpen.’

De jongens kijken er naar uit. Pieter: ‘We gaan er een leuke dag van maken met elkaar. Ik ga echt wel tot het einde. Even aan de jongens laten zien wie het fitst is.’ Fnan: ‘Ik heb er zeker zin in!’

Op 20 juni gaat de groep de uitdaging aan. Dan beklimmen ze de langste trap van Nederland in Landgraaf.

Tekst: Marina de Haan

Afbeelding
Lokaal & Eigenaarschap

Lokaal & Eigenaarschap

In ons werk is eigenaarschap een belangrijke drijfveer. We sturen daarom zelf geen teams uit, maar werken altijd via lokale organisaties en kerken.
Gerelateerde content
Een klaslokaal in Zuid-Soedan door Polly Hughes van Tearfund
Verhaal
Lees meer
2 juni 2021

Van afhankelijkheid naar zelfredzaamheid en vrijheid

Als je iedere dag in armoede leeft en moeite hebt om rond te komen, lijkt een weg eruit haast niet voor te stellen. Toch is [...]
Lees meer
Adut Zuid-Soedan The Climb
Verhaal
Lees meer
26 mei 2021

Adut uit Zuid-Soedan: 'Elke dag is een strijd, maar ik ben blij dat we nog leven.'

Honger, overstromingen en geweld zijn aan de orde van de dag in Zuid-Soedan. Het raakt de lokale bevolking hard. Zo ook Adut, [...]
Lees meer
Annet en Moses Alagbe met hun pleegkinderen voor de kerk die ze gaan beklimmen - The Climb
Verhaal
Lees meer
25 mei 2021

Annet en haar pleegzoon doen mee met The Climb: ‘Ik weet hoe het leven in een vluchtelingenkamp is’

Wat doe je als je gevraagd wordt om mee te doen met The Climb? Annet Speelberg bedacht zich geen moment: overal trommelde zij [...]
Lees meer
Een rij met mensen in Zuid-Soedan
Verhaal
Lees meer
6 April 2021

De mensen in Zuid-Soedan zijn moe

Meer dan de helft van de bevolking in Zuid-Soedan heeft zeer dringend behoefte aan voedselhulp. Volgens de Verenigde Naties [...]
Lees meer
The Climb 2020
Lees meer
19 maart 2021

Kom in actie tegen armoede en onrecht

Wil jij in actie komen voor mensen die leven in armoede en onrecht? Dat kan! Doe mee aan een bestaande actie van Tearfund, of [...]
Lees meer
Antheun klimt voor Tearfund - The Climb
Verhaal
Lees meer
16 juni 2020

Ondanks zijn hersenletsel beklimt Antheun de trap

De Vaalserberg. Dat is zijn doel. Hiervoor gaat hij twaalf dagen lang, vier keer per dag, met de trap naar zolder en – [...]
Lees meer