Minister Klever van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingshulp is van plan om €1 miljard minder geld te besteden aan maatschappelijke organisaties, bovenop de al eerder aangekondigde bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking. Dit raakt direct de meest kwetsbare mensen die te lijden hebben onder conflicten, natuurrampen en de gevolgen van klimaatverandering. 5 consequenties van de plannen van de minister waar wij ons ernstig zorgen over maken.
Voor een aantal projecten ontvangt Tearfund subsidies. Dankzij overheidsfinanciering kunnen wij bijvoorbeeld noodhulp verlenen bij crisissen, zoals in Soedan, Haïti, Myanmar, Ethiopië en Congo. Door de aangekondigde bezuinigingen gaan wij mogelijk financiën missen waardoor wij beperkter zijn in onze mogelijkheden om te zien naar de meest kwetsbare mensen. Wanneer je beseft dat slechts een halve procent van het totale overheidsbudget naar ontwikkelingssamenwerking gaat, dan zijn deze bezuinigingen onbegrijpelijk.
Wereldwijd staan de mensenrechten onder druk. In veel landen winnen politieke partijen terrein die het eigen land voorop zetten ten koste van het omzien naar de ander. Met de verkiezing van Trump als nieuwe president van de Verenigde Staten zal de invloed van landen als Rusland en China op het wereldtoneel toenemen. Het Westen moet de komende jaren, zonder actieve inzet van de VS (want: ‘America first’), vol aan de bak om een prominente rol te blijven vervullen op het gebied van bijvoorbeeld mensenrechten. Deze tijden vragen daarom juist nu om een slagkrachtig Nederlands buitenlandbeleid. Investeren in ontwikkelingssamenwerking en in maatschappelijke organisaties is hierin van cruciaal belang, met name om mensenrechten wereldwijd in stand te houden.
Maatschappelijke organisaties gelden in veel gevallen als de ogen en oren van de Nederlandse overheid over de grens. Deze organisaties weten namelijk wat er speelt in de landen, en daarom zijn de plannen van de minister ook vanuit strategisch perspectief niet verstandig.
De regering zet een nieuwe koers in op lokalisatie: ontwikkeling in het land zelf in plaats van hulp buitenaf. Dat doet Tearfund ook (en volop!) via lokale kerken, maar wel met een andere motivatie. Waar de regering denkt kosten te kunnen besparen met deze koers en daarmee kiest voor eigen belang, doen wij het omdat de kerken in de haarvaten van de samenleving zitten en daarmee juist de meest kwetsbare mensen kunnen bereiken.
In de landen waar Tearfund werkt, zien wij de directe en rampzalige gevolgen van klimaatverandering. Oogsten mislukken en dorpen spoelen weg. Mensen slaan op de vlucht, omdat ze in hun thuisland niet meer in hun eerste levensbehoeften kunnen voorzien. Ons consumeergedrag verhoogt de uitstoot van broeikasgassen, verstoort natuurlijke ecosystemen en put natuurlijke hulpbronnen uit. Door minder budget voor ontwikkelingssamenwerking nemen wij geen verantwoordelijkheid hiervoor en komen de mensen die hieronder lijden juist nóg verder in de problemen.
Nu er een deel van de subsidiemogelijkheden wegvalt voor Tearfund is het extra belangrijk dat we ons werk via particuliere bijdragen kunnen voortzetten. Gelukkig voelen wij ons ook in deze tijden sterk gesteund door onze donateurs. We gaan niet bij de pakken neerzitten! Samen blijven we ons ook in deze nieuwe situatie inzetten voor mensen in nood.
Onze regering heeft mensenrechten hoog in het vaandel staan. Om hier werk van te maken, zijn er financiële middelen nodig. Toch laat de plannen van minister Veldkamp zien dat Nederland er juist voor kiest om zich terug te trekken achter de dijken.