Coronacrisis 2020: toen de kerk zich opnieuw uitvond

Inmiddels hebben de meeste kerken nieuwe werkvormen ontdekt: online kerkdiensten maken of meekijken bij de buurkerk. Beeldbellen met je Bijbelkring en nieuwsbrieven via de mail. Of gewoon weer ‘ouderwets’ kaartjes sturen, of bellen met je broeders en zusters. The church has left the building en we redden ons er aardig mee.  De cruciale onderdelen van de kerk blijven doordraaien, we hebben ons opnieuw uitgevonden. 

We kunnen veel leren van de wereldwijde kerk

De geschiedenis laat zien dat de wereldwijde kerk in crisissituaties haar missie om lief te hebben onverminderd heeft uitgevoerd. Een paar voorbeelden:

Op tweede kerstdag 2004 kwamen 300.000 mensen om het leven en duizenden mensen raakten dakloos door een enorme tsunami in de Indische Oceaan. De kerk op Andaman-eilanden deelde voedsel uit aan meer dan 500 mensen per dag en kerkleden luisterden en baden voor de mensen die in een opvangkamp woonden.

In de nasleep van de aardbeving in Haïti in 2010 kwamen meer dan 200.000 mensen om het leven. Veel kinderen raakten ouders kwijt en werden dakloos. Lokale kerken in de regio Léogâne richtten 70 kinderclubs op. Ze leerden de kinderen liedjes over gezondheidszorg en preventie, en zorgden voor een veilige plek waar kinderen weer kind konden zijn. Het hielp de kinderen om het trauma van de aardbeving te verwerken.

Kerken speelden ook een belangrijke rol tijdens de Ebola-crisis West-Afrika. Ze verzorgden radio-uitzendingen en verspreiden video-filmpjes over preventieve maatregelen. Ook stelden ze stigmatisering en buitensluiting van Ebola-patiënten aan de kaak en zorgden ze ervoor dat herstelde Ebola-patiënten weer in de gemeenschap werden opgenomen. 

Hoe kan de kerk liefhebben tijdens deze coronacrisis?

Een goed begin. En nu doorpakken, zou ik zeggen. Laat je inspireren door de kantelkansen, gepresenteerd op de werkconferentie ‘Kerk-zijn op de rand’ en mede opgesteld door Tearfund. Of bekijk eens het Umoja-programma van Tearfund hoe je als kerk met beide benen in de buurt te staan. Spreek met de hulpverlener in de buurt om te horen waar de nood is, vraag je Facebook-vrienden of je voor hen kan bidden (let op privacy voor je iets deelt), bel het asielzoekerscentrum en vraag wie er nog een WhatsApp-taalmaatje kan gebruiken, geef de bloemen van de kerk aan een thuiszittende ZZP’er in de buurt. Deel je ideeën met andere kerken.

De grote ramp die Afrika, Latijns-Amerika en Azië te wachten staat, vraagt ook om nieuwe vormen van liefhebben. Natuurlijk gaan we geld geven aan landen die écht véél te weinig mondkapjes, zeep en IC-bedden hebben. Die niet eens 1,5 meter afstand kunnen houden. Nu we hier de gevolgen van de coronacrisis ervaren, gaan we misschien wel meer geld geven dan ooit. Zullen we onszelf ook hier opnieuw uitvinden? Iedere kerk heeft, na enig zoekwerk, wel een link met een kerk in bijvoorbeeld Afrika of Azië. Stuur hen een mail met een bemoedigende tekst, lied, filmpje of bijbeltekst, en vraag naar hun gebedspunten. Of zoek een kerk via Google.

Soms moet er wat ernstigs gebeuren voordat we het anders doen. Om ons vervolgens af te vragen waarom we die keuze niet eerder gemaakt hebben.