Menselijke tjiftjafs

De lente is mijn favoriete seizoen. Na de donkerte van de wintermaanden krijg je de belofte van lekker weer. Langzaam zie je ook weer alles tot bloei komen. Na koude en dorre maanden voelt het als herstel. Ik ben zelf niet thuis in hoe dit ecologisch gezien allemaal werkt, maar het geeft mij wel elk jaar weer een gevoel van een nieuwe start. Er bloeit weer leven op. Volgens een ritme dat God heeft bedacht. 

Jubeljaar

Deze twee Bijbelverzen in Leviticus 28 zijn het sluitstuk van Gods principes van het sabbats- en jubeljaar. Een ritme van 7 maal 7 jaar, met daaropvolgend een feestelijk sluitstuk: het jubeljaar. Een jaar van een grote herverdeling; iedereen keert weer terug naar hoe het eerst was. De schulden worden vergeven. Je mag beginnen met een schone lei. En dat jaar mogen we leven van wat God ons gegeven heeft. We mogen stilstaan bij de overvloedige gave die de aarde ons geeft. Wat een prachtig en helend principe.

Tjiftjaf

Toen ik vroeger met m’n ouders richting de kerk fietste, moesten we in maart extra goed opletten. We luisterden of we de Tjiftjaf konden horen. Een vogeltje met een herkenbaar geluid, dat zich laat horen als de lente aan het ontluiken is. Je zou dit vogeltje het brenger van het goede nieuws kunnen noemen. Een lonkend perspectief – uitbundig leven staat voor de deur! Stel je dat eens voor!

Herstel

De Micha Zondag heeft als titel: (her)stel je voor… Stel je eens voor dat we de regels die God zo prachtig bedacht heeft eens zouden uitvoeren. Als we gaan nadenken over hoe we onze wereld kunnen vormgeven volgens de herstellende principes. Wat als we ons vertrouwen in het geld nou eens los zouden durven te laten, en zouden vertrouwen op datgene wat God ons geeft? Het is bijna niet voor te stellen.

Ik ben blij dat er brengers van het goede nieuws, “menselijke tjiftjafs”, zijn die mij inspireren met mooie voorbeelden. Van hele praktische keuzes zoals het starten van een deelauto vereniging of inspirerende denkers zoals Henrike Gootjes hoe we op een regeneratieve manier naar onze wereld kunnen kijken, en we daar vooral elkaar in moeten uitdagen. We hebben elkaars verbeeldingskracht nodig om ons los te wrikken uit onze denkpatronen.

Hoewel we de donkere maanden weer ingaan, ben ik nog steeds extra goed aan het luisteren en om mij heen aan het kijken. Op de vogel-tjiftjaf moet ik nog een half jaar wachten, maar de menselijke tjiftjafs zijn er het hele jaar door – als je goed kijkt.