Bas van Nienes: ‘Omzien naar elkaar is een uiting van dankbaarheid’

Ooit bezocht ik projecten van Tearfund in Cambodja en zag ik hoe mensen via de kerk worden ondersteund om zelf op te staan uit armoede. Het is de manier van benaderen vanuit gelijkwaardigheid dat spreekt van recht doen. Dat heeft een diepe indruk op me gemaakt. Geen opgelegd project, maar juist een die het eigenaarschap bij de mensen zelf neerlegt. 

Ondanks de armoede waar ik mee geconfronteerd werd, zag ik rijkdom in immateriële zin. Een bepaalde levensvreugde was zichtbaar omdat er werd samengeleefd en samengewerkt. Een familie, een kerk, een gemeenschap die met elkaar bouwt aan een betere wereld. Terug in Nederland ervoer ik ondanks de rijkdom in materiële zin, juist veel immateriële armoede. We zijn ontevreden, hebben haast, willen altijd meer en leven geïndividualiseerd.

Laat je vallen

De diepe onderlinge verbondenheid is hier maar beperkt aanwezig. Er is veel eenzaamheid, een belangrijk thema in mijn liedjes. Soms denk ik: hoe rijker we worden, hoe minder we naar elkaar omkijken. Ik schreef er het lied ‘Laat je vallen’ over.

Wat blijft er nog over als we uitgelachen zijn
Als de tafel vol staat de glazen leeg zijn
Als er strakjes niemand is
Wie blijft er op je wachten tot je uitgesproken bent
Vroeg of later je hebt geld als water
Toch stik je van de dorst

Het lied spreekt over onze rijkdom. We denken dat onze dorst gelest is, maar eigenlijk krijgen we juist steeds meer drinken, hoe meer we verzamelen en voor onszelf houden. Laten we uitdelen zodat onze dorst naar meer steeds minder wordt. Omzien naar elkaar is een uiting van onze dankbaarheid voor datgene wat we hebben ontvangen en waarvan we mogen uitdelen.

Bas van Nienes, Mensenkinderen
Ambassadeur Tearfund