'Het gezin is een oefenplaats voor de maatschappij’

Hoe is Power to the Mama’s begonnen? 

‘Het begon eigenlijk met een blog. Ik liep zelf tegen moeilijke periodes aan met mijn zoontje en begon daarover te schrijven. In eerste instantie gewoon voor mezelf. Maar het sloeg aan bij andere moeders. Eerlijk zijn over hoe zwaar het soms is, dat was toen nog niet zo normaal. Er werd vaak een beetje over de moeilijkheden heen gestapt met zinnen als: “Het komt wel goed, vertrouw maar op God.” En dat is waar, maar er mag ook ruimte zijn voor hoe pittig het kan zijn. Het is gewoon zwaar, en ik vond dat je dat best mag vinden en uitspreken. Juist dat helpt ook om er zelf doorheen te komen.  

Op een dag, tijdens het bidden, hoorde ik in mijn hoofd en hart: “Ga jij die eerlijke verhalen maar delen. Er zijn meer moeders die Mijn kracht nodig hebben: mijn Power to the Mama's”. Zo is het platform ontstaan. Daarna groeide het vanzelf.’ 

Tearfund zet zich wereldwijd in voor krachtige vrouwen in kwetsbare situaties. Wat bewonder jij in vrouwen wereldwijd?   

‘De kracht van vrouwen is denk ik dat ze in staat zijn om contact te maken. Ze hebben een soort zachtheid die nodig is om te delen in deze wereld. Ze zijn goed in de noden van anderen herkennen en zien, waardoor dingen ook echt veranderen.  

Maar we hebben mannen ook nodig. Om hun fysieke kracht, maar ook hun werkkracht. We kunnen dit niet alleen als vrouwen en moeders. We hebben elkaar nodig en vullen elkaar perfect aan. Daarom ben ik me met ‘Geworteld in Liefde’ op het hele gezin gaan richten. Je kunt als moeder of als vrouw wel heel erg veranderen, maar je hebt voor sommige dingen gewoon je gezin nodig om daar echt verandering in te brengen.’ 

Wat zijn de grootste obstakels die gezinnen vandaag de dag tegen zitten? 

‘Voornamelijk de snelheid van het leven en de stress die daarbij komt kijken. Ook merk ik hoge verwachtingen van mensen zelf en vanuit hun omgeving. Ik zie bij jonge ouders vaak het idee dat het leven na kinderen gewoon weer ‘door moet gaan’ zoals vóór de kinderen. Maar dat is helaas niet zo. Je krijgt er veel voor terug, maar je levert ook in. En dat kan gepaard gaan met rouw; afscheid nemen van het leven dat je had. 

Daarnaast merk ik ook veel parental burnout, waarbij ouders thuis constant aan staan en bijna geen energie meer hebben om thuis te zijn, omdat het thuis zo'n strijd is.’ 

En hoe pak je dat nu aan? 

‘Door allereerst bewust te zijn van het feit: je neemt jezelf mee het gezin in. Je overtuigingen en patronen uit je jeugd draag je met je mee. Als je worstelt met onzekerheid, het gevoel dat je tekortschiet, of met negatieve gedachten, dan is het belangrijk om die stemmen te leren herkennen en er iets tegenover te zetten.’ 

Heb je dat zelf ook zo ervaren? 

‘Ja, zeker. En je stopt ook niet met leren; kinderen zijn spiegels. Alles wat jij voordoet, doen ze na. Dus als je een keer iets terugkrijgt, bijvoorbeeld dat zij hun stem verheffen omdat jij dat ook doet, ga dan na bij jezelf: hoe komt het dat ik dat zelf doe? Vaak zit daar iets uit je eigen jeugd achter. Maar mijn identiteit staat stevig, in Christus. Dus ook als ik iets confronterends terugkrijg van mijn kinderen, raak ik daar niet compleet van uit balans. 

Voor mijzelf is God ook echt een steunpilaar gebleken. In moeilijke periodes heb ik daar erg op mogen steunen, door mezelf te blijven herinneren: ‘God is erbij, ik kom hierdoorheen’. En ook nu, als we weer moeilijkheden ervaren als gezin, dan is God mijn bron. Hij geeft mij echt kracht.’ 

Wat maakt het gezin nu zo belangrijk? 

‘Ik geloof dat het gezin echt een goede basis is voor de samenleving. Niet dat singles dat niet zijn, zeker niet. Maar het gezin is een soort oefenplaats voor de maatschappij. Door alle moeilijkheden, onenigheden en soms conflicten leer je samenwerken, iets wat in je functioneren in de maatschappij essentieel is. Daarnaast kun je als gezin echt een voorbeeld zijn voor anderen in elkaar liefhebben en vertrouwen.’ 

Als er één grote les of tip is die je aan vaders en moeders wil meegeven, welke is dat dan? 

‘Ja, dan ga ik terug naar het eerste wat ik zelf leerde: leer jezelf kennen. Weet je waarom je doet wat je doet? Als je kan zeggen: ‘Ja, dit is wat ik wil doen en ik weet waarom ik het doe’, ga zo door. Twijfel je, of het antwoord is nee? Ga er mee aan de slag.’