In Zuid-Soedan hebben interne conflicten jarenlang miljoenen mensen uit hun huizen verdreven. Bescherming in eigen land was er nauwelijks te vinden, dus vluchten veel burgers naar één van de omliggende landen. Inmiddels keren verschillende families langzaam weer terug naar eigen land. Toch spelen conflicten uit het verleden nog regelmatig op en is er op veel plekken verzoening nodig. Rosemary Wilfred, werkzaam voor Tearfund in Zuid-Soedan, deelde met ons over haar werk. 

Om te beginnen: kan je wat delen over de conflictsituatie in het land?

‘Voordat ik bij Tearfund kwam werken, werkte ik bij een mediaorganisatie aan radioproducties en andere nieuwsuitingen. Eén van mijn verantwoordelijkheden was om het conflict in Zuid-Soedan in kaart te brengen en de ontwikkelingen rondom de vredesopbouw op de voet te volgen. Ik kan je vertellen: dat is een behoorlijke klus. 

Het conflict in Zuid-Soedan is één van de meest complexe die ik ooit ben tegengekomen. Het bestaat eigenlijk uit meerdere kleine en grotere conflicten. Uit ervaring weet ik dat ik goed op moet letten met de informatie die ik via verschillende mediakanalen vrijgeef. Niet iedereen was blij met de artikelen die ik in mijn tijd als journalist schreef en deelde. Hoewel ik nu met minder gevoelige informatie werk, ben ik mij nog steeds bewust van de mogelijke schadelijke consequenties van de dingen die ik in de openbaarheid breng of zeg.’

Mensen begrepen elkaar niet meer

Wat maakt het conflict zo complex?

‘Dit conflict kent meerdere dimensies. Laat ik er twee daarvan benoemen. Wanneer je kijkt naar de politiek dan gaat het voornamelijk om een machtsstrijd. Eerder was er al onenigheid tussen de president en vicepresident die elk van een verschillende etnische gemeenschap kwamen. De verbondenheid met de eigen gemeenschap is erg sterk en het conflict tussen deze twee personen dwong de bevolking haast om een kant te kiezen. 

Vanuit de culturele dimensie bekeken, zie je hoe het conflict zich de afgelopen jaren heeft ontwikkeld. Bij het uitbreken van de eerste gevechten sloegen hele gemeenschappen op de vlucht naar de buurlanden. Sommige inwoners emigreerden zelfs naar Canada, de Verenigde Staten of Australië. Toen het conflict weer wat tot bedaren was gebracht, kwamen mensen terug, maar ze waren wel veranderd. Ze hadden zich aangepast aan de taal en de gebruiken van het land waar ze de afgelopen jaren hadden doorgebracht. Mensen begrepen elkaar niet meer en binnen families begon onenigheid te ontstaan.’

Kan je een voorbeeld geven van een cultureel probleem?

‘Er bestaan hier veel problemen rondom het huwelijk. Vanuit traditioneel oogpunt is de bruidsschat onnoemelijk hoog, met name in de regio’s waar veehouders wonen. Als je als man met een vrouw wilt trouwen, dan kost dat zo’n 100 tot 200 koeien. Wanneer de mannen niet in staat zijn aan deze eis te voldoen, kiezen ze er soms voor om vee te stelen van andere veehouders. En dat gaat niet zonder geweld en soms leidt dat tot moord of ontvoering van kinderen. Veel mensen hier weten niet wat het is om in vrede te leven; ze hebben het nog nooit meegemaakt. Ze weten niet beter dan dat er conflict gaande is.’

Mensen realiseren zich steeds vaker dat ze zelf aan zet zijn

Welke rol speelt de kerk bij vredesopbouw?

`Op dit moment werken we in verschillende gemeenschappen aan vredesopbouw. We hebben een programma opgezet waarbij we bemiddelaars in het conflict trainen en de kerk heeft hier een stimulerende rol in. De bevolking van Zuid-Soedan heeft veel meer vertrouwen in de kerk dan in een politieke leider. Dat de kerk betrokken wordt is dus heel belangrijk. De activiteiten zijn heel uiteenlopend: van bemiddeling tussen families tot het aanpakken van de oorzaken van geweld. Bij dat laatste kan het bijvoorbeeld gaan om het bespreekbaar maken van de onrealistisch hoge bruidsschat.

En we zien dat de aanpak werkt! Voorheen werd er bij verantwoordelijkheden omtrent het conflict naar de lokale overheid gewezen. Zij zouden het maar moeten oplossen. Nu realiseren de mensen zich hier steeds vaker dat ze zelf aan zet zijn. Alleen als zij veranderen zal ook de gemeenschap veranderen. Mensen kijken nu met andere ogen naar zichzelf, elkaar en hun omgeving en zijn zich bewust van hun rol en mogelijkheden in het brengen van verandering.'

Het winnen van vertrouwen kost tijd

Dat klinkt hoopgevend. Wat is de uitdaging?

‘De uitdaging voor ons als team is geduld. Soms moeten we terugkomen op onze eerder bedachte planning omdat de stappen die we willen zetten te groot zijn. Daarnaast zijn er gemeenschappen die we graag zouden bereiken, maar helaas niet kunnen bereiken vanwege de onveilige situatie. We kunnen onze medewerkers niet in gevaar brengen en kiezen er dan dus voor weg te blijven. Ook zijn er gemeenschappen waar politieke leiders een tegengestelde boodschap met die van Tearfund verkondigen. Er wordt dan van bovenaf aangespoord tot geweld en verzet. Wanneer wij, als organisatie, dan met een ander verhaal komen worden we niet altijd serieus genomen. Het winnen van vertrouwen kost tijd.   

Gelukkig zie ik langzaam de mindset van mensen veranderen. En al gaat het de goede kant op, dit proces zal voorlopig nog doorgaan. We zijn hier al jaren mee bezig en er ligt nog voldoende werk voor de jaren die volgen. Maar ik heb goede hoop, de verandering wordt steeds beter zichtbaar.’

Afbeelding
Lokaal & Eigenaarschap

Lokaal & Eigenaarschap

In ons werk is eigenaarschap een belangrijke drijfveer. We sturen daarom zelf geen teams uit, maar werken altijd via lokale organisaties en kerken.
Gerelateerde content
Kerk in Azië
Verhaal
Lees meer
24 juni 2024

Kerken die te maken hebben met uitsluiting en vervolging, hebben onze steun hard nodig

In een aantal landen waar Tearfund werkt, is de kerk in de minderheid. Sterker: veel christenen hebben in die landen te maken [...]
Lees meer
Prossy uit Lwengo
Verhaal
Lees meer
6 juni 2024

Onderzoek wijst uit: de aanpak van Tearfund werkt!

Als jij 1000 euro mocht investeren om armoede aan te pakken, hoe zou jij die dan besteden? De bouw van een school? Een [...]
Lees meer
Otto de Bruijne
Verhaal
Lees meer
3 juni 2024

Otto de Bruijne: ‘De kerk vond Tearfund uit’

Wat motiveerde Tearfund om ervoor te kiezen om via de kerk te werken? Deze vraag legden wij voor aan Otto de Bruijne, [...]
Lees meer
Bizunesh Tearfund
Verhaal
Lees meer
16 mei 2024

Bizunesh Dana uit Ethiopië: ‘Dankzij de kerk werden we betere partners en ouders’

In Ethiopië is er al jaren veel druk op voedselzekerheid. Er heerst schaamte voor het niet kunnen genereren van een inkomen [...]
Lees meer
Pastor Yusuf
Verhaal
Lees meer
16 mei 2024

Pastor Yusuf: ‘We zijn als kerk uitgedaagd om onze rol in de gemeenschap op te pakken’

In het dorp Lwengo, in het zuidwesten van Oeganda, traint Tearfund de plaatselijke baptistengemeente. Wij spraken met pastor [...]
Lees meer
Oeganda - kerk
Verhaal
Lees meer
8 mei 2024

Dit is mijn kerk

Meer dan 2,5 miljoen mensen gaan in Nederland regelmatig naar de kerk. Zij geloven niet alleen in Jezus, maar ook in het [...]
Lees meer
Oeganda - kerk
Verhaal
Lees meer
2 mei 2024

Tearfund: samen met de kerk! Maar waarom eigenlijk?

Ken je dat: dat je een warm gevoel krijgt wanneer je denkt aan jouw kerkelijke gemeente? Een plek waar Gods liefde centraal [...]
Lees meer
Prossy uit Lwengo
Verhaal
Lees meer
2 mei 2024

'In mijn kerk strijden we samen tegen armoede'

‘Wie had gedacht dat koffie ervoor zou zorgen dat mijn kinderen naar school kunnen gaan?’ Aan het woord is de Oegandese [...]
Lees meer
Guido de Vries
Verhaal
Lees meer
1 mei 2024

Guido de Vries: ‘Wat wij kunnen doen, daar ligt onze verantwoordelijkheid’

Na 20 jaar in het buitenland werkzaam te zijn geweest, begon Guido de Vries op 1 mei 2023 als directeur van Tearfund [...]
Lees meer
Drie vrouwen werken op hun akker.
Verhaal
Lees meer
21 maart 2024

‘Als we ons verenigen, dan kunnen we veel meer bereiken’

In Zimbabwe leeft 70% van de bevolking onder de armoedegrens. Door de klimaatverandering vermindert de voedselzekerheid en [...]
Lees meer