Inspired Individual Ulan: ‘Jongeren zijn op zoek naar verbondenheid’

Wonen in de stank van andermans afval

Toen Ulan met het Jos Green Centre begon had ze één doel voor ogen: een einde maken aan het afvalprobleem in Jos, Nigeria. Dit probleem zorgt namelijk voor grote ongelijkheid in haar stad. Ze vertelt: ‘De arme populatie draagt nauwelijks bij aan de productie van afval. Verpakte voedselproducten, zoals water uit een flesje of cola uit een blikje, zijn namelijk veel te duur. De rijkere populatie daarentegen, produceert juist heel veel afval omdat het merendeel van de producten die zij kopen, verpakt zijn. Onze overheid dumpt deze grote hoeveelheden afval vervolgens vlak bij de wijken waar de arme bevolking woont en werkt. Zij wonen in de stank van andermans afval, en ontkomen de rijkere families juist hieraan.’
Een groot onrecht vindt Ulan, maar toch snapt ze wel heel goed waarom het gebeurt. ‘Er is geen beleid in Jos als het gaat om afvalverwerking en ook de afvalproductie stopt niet. Hierdoor wordt het probleem steeds groter in omvang, letterlijk. Mensen willen zo snel mogelijk van hun afval af.’ Met het Jos Green Centre zoekt Ulan naar verschillende manieren om de grootschalige vervuiling in haar stad tegen te gaan.

Ulan zet de jongeren overigens niet zomaar aan het werk. Er gaat een uitgebreide workshop aan de werkzaamheden vooraf. ‘We beginnen altijd met een heroriëntatie op bestaande normen en waarden. We gaan met de jongeren in gesprek over levensstijl, over welke manier van leven verantwoord is.’ Een bewuste keuze, want het land moet volgens haar af van de vooroordelen die er zijn richting Nigeriaanse jongeren. ‘Helaas staat de jeugd nog té vaak in een kwaad daglicht en ik vind het belangrijk dat ze weten dat ze dit zelf kunnen veranderen. Regelmatig zijn zij de zondebok als het gaat om maatschappelijke problemen, zoals cybercriminaliteit, fraude en corruptie. Toch ligt de oorzaak lang niet altijd bij jongeren.’ Volgens Ulan zou er meer aandacht uit moeten gaan naar het werkloosheidsprobleem. Jongeren kunnen na het afronden van hun studie vaak geen baan vinden en mogen niet meepraten over de problemen die er spelen in het land. ‘Juist door hen wél een rol toe te bedelen, maken we Nigeria een mooier land.’

Leiders van de toekomst

De speciale aandacht die Ulan met het Jos Green Centre aan jongeren geeft, heeft een reden. Het zal niet lang meer duren voor het leiderschap in ons land overgedragen wordt aan de jongere generatie. Op dit moment is meer dan de helft van de volledige bevolking in Nigeria jonger dan 19 jaar. Daarmee heeft het land ook één van de jongste populaties ter wereld. Tegelijk zijn er op dit moment weinig kansen voor jongeren. En dat terwijl onderwijs en maatschappelijke ontwikkeling juist nú erg belangrijk is. ‘We moeten alles op alles zetten om jongeren maatschappelijk betrokken te houden. De start van het Jos Green Centre voelde daarbij in de eerste instantie als een mooi experiment.’ En dat experiment bleek een succes. Niet alleen de jongeren uit haar stad voelen de urgentie om wat te doen aan het afvalprobleem, ook steeds meer ouderen worden door hun kinderen aangespoord. ‘We hebben als het Jos Green Centre geen invloed op macroniveau, maar we kunnen wel wat betekenen op microniveau en in Nigeria is dat vooral binnen families. Onze samenleving bestaat namelijk uit een rijke verzameling van hechte families. Als normen en waarden binnen deze families veranderen, dan veranderen die ook binnen de samenleving in haar geheel.’

Van betekenis zijn

Wat Ulan verraste aan het werken met jongeren was het gemeenschapsgevoel dat het opleverde. ‘Jongeren zijn op zoek naar verbondenheid. Met andere jongeren, met hun familie en met het land. Het is daarom belangrijk dat ze weten dat hun bijdrage ertoe doet. Dat kun werk betekenisvol is. Het Jos Green Centre bleek hen dit gevoel te kunnen bieden doordat zij daar verantwoordelijkheden kregen toegewezen. Het productief bezig zijn, voedt hun ziel.’ Voor veel jongeren is Het Jos Green Centre dan ook als thuis gaan voelen. ‘De deuren staan altijd open. Natuurlijk, ze zijn hier ook om geld te verdienen, maar de onderlinge verbinding die het brengt, is misschien nog wel veel waardevoller. Voor henzelf én voor Nigeria.’